Μια πρόταση, μια σκέψη ή ένας φόβος που δεν εκφράζεται ελεύθερα και ανοιχτά, «αποθηκεύεται» στο σώμα μας.
Η παραμικρή σκέψη, όσο αδιόρατη κι αν είναι, όταν δεν εκφράζεται με λόγια και δεν βιώνεται με συναίσθημα, βρίσκει διέξοδο στο στομάχι μας. Είναι η μόνη κοιλότητα που διαθέτουμε για αυτό το σκοπό, χωρίς όμως να είναι ο λόγος ύπαρξης του συγκεκριμένου οργάνου. Εκεί καταλήγουν όλα τα καταπιεσμένα συναισθήματά μας. Όχι μόνο όσα προκαλούν οδύνη αλλά και το γέλιο και η αγάπη που δεν βιώθηκαν και δεν εκφράστηκαν όσο ελεύθερα και δυνατά το είχαμε ανάγκη.
Όταν είμαστε πια ‘σκασμένοι’ από λύπη, θυμό, απογοήτευση αλλά και από χαρά, ακόμη και γέλιο, τείνουμε να αναπνέουμε βαριά, ρηχά. Αναπνέουμε με το ζόρι γιατί τα συναισθήματά μας δεν έχουν εκφραστεί. Έχουν καταπιεστεί στο στομάχι μας και έχουν καταλάβει όλον τον ζωτικό του χώρο. Πόσες φορές έχουμε πει: «Αμάν πια, με έπρηξες!»
Γνωρίζετε τι ακολουθεί αυτής της συμπεριφοράς; Η κακή πέψη, η κακή διατροφή (με την έννοια του θρεπτικού) και η αίσθηση ενός ασήκωτου βάρους στο στομάχι μας. Και όλα αυτά γιατί ο ζωτικός χώρος του στομαχιού σηκώνει όλα τα «αχώνευτα» συναισθήματά μας. Ένα ποτάμι δάκρυα που κρύψαμε ή έναν ωκεανό γέλιου που καταπιέσαμε, καταφέραμε να τα στριμώξουμε σε ένα τόσο δα όργανο. Και όλα αυτά τα συναισθήματα ζητούν κι άλλη ποσότητα φαγητού για να κρυφτούν καλύτερα, ώστε να μην γίνονται αντιληπτά από τον νου. Ούτε καν η αναπνοή μας δε γίνεται σωστά. Τα μωρά παιδιά αναπνέουν βαθιά με κοιλιακή (διαφραγματική) αναπνοή και γεμίζουν το σώμα τους με άπλετη ποσότητα οξυγόνου, κάτι που -σε πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό- δεν συμβαίνει με τους ενήλικες. Ο μέσος ενήλικας αναπνέει με διαφραγματική αναπνοή μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου του.
Το στομάχι θα πρέπει να καθαριστεί πλήρως. Να μην κουβαλάει συναισθήματα και ανείπωτες κουβέντες. Μόλις συμβεί αυτό, θα νιώσετε ανάλαφροι και με έναν μαγικό τρόπο θα αρχίσετε να αναπνέετε και πάλι βαθιά. Να απολαμβάνετε κάθε μικρή κίνηση και κάθε σημείο του σώματός σας. Η γενικότερη κατάσταση της υγείας σας θα βελτιωθεί αισθητά. «Δεν υπάρχει ασθένεια που δεν προέρχεται από δυσλειτουργία του πεπτικού μας συστήματος», έλεγε ο Ιπποκράτης. Θα πρέπει να αντιληφθούμε πως το σώμα, η ψυχή και ο νους δεν είναι όργανα που απλώς συνεργάζονται μεταξύ τους. Είναι ένα αδιαίρετο εργαλείο και το σώμα μας είναι ένα ψυχοσωματικό φαινόμενο. Αν κάτι πιέζει το νου μας, αυτό επιδρά στο σώμα μας και αντίστροφα. Εάν η σκέψη ελευθερωθεί, το ίδιο θα κάνει και το σώμα.
Βιώστε λοιπόν κάθε σκέψη, κάθε συναίσθημα ανεμπόδιστα, χωρίς κριτική. Εκφράστε με λέξεις κάθε τι που σας απασχολεί, μοιραστείτε τις έννοιες σας και τα προβλήματά σας με κάποιον κοντινό σας άνθρωπο ή αν αυτό είναι αδύνατο, καταγράψτε τα σε μια κόλλα χαρτί. Είναι η διέξοδος που θα σας λυτρώσει και θα βοηθήσει το σώμα σας να ζει και να λειτουργεί πιο ελεύθερα. Μην αμελείτε να «ξεφορτώνεστε» ό, τι απασχολεί τον νου και την ψυχή σας και πολύ γρήγορα η υγεία σας θα βελτιωθεί αισθητά. Παράλληλα, υιοθετείστε διατροφικές συνήθειες που προάγουν την υγεία σας χωρίς υπερβολές και πίεση στο νου. Μια μικρή καθημερινή αλλαγή (τρώω ένα φρούτο εποχής) μπορεί εύκολα να γίνει καθημερινή συνήθεια. Μετά από λίγο καιρό, προσθέστε μια ακόμη αλλαγή και έτσι σε βάθος χρόνου θα αποκτήστε ένα καλύτερο διατροφικό μοντέλο ζωής. Όταν δε αυτό το μοντέλο συνυπάρχει με μια αποτοξίνωση συναισθηματική, θα παρατηρήσετε δραστικές αλλαγές στο σώμα και τη συναισθηματική σας διάθεση.
Επιλέξτε την ύπαρξη αγάπης και αποδοχής του σώματος από τον νου. Δημιουργήστε μια υγιή συνεργασία και βαδίστε ανεμπόδιστα στον δρόμο προς μια ποιοτική και υγιή ζωή.
Πηγή: www.delikostas.gr της Έλλης Σαμουλίδη
