Ευεξία, αυτοβελτίωση, αποδοτικότητα: όλα είναι εξίσου σημαντικά για να επαναπροσδιορίσουν την επιτυχία και την ευημερία μας.
Είναι όμως ατελή χωρίς τον σκοπό, και πιο συγκεκριμένα την έννοια της πρσφοράς και του εθελοντισμού. Η προσφορά, η αγάπη, ο εθελοντισμός αποτελούν ιδανικά και αξίες πέρα από τον εαυτό μας, γιατί μας κάνουν να βγαίνουμε για λίγο από τον μικρόκοσμό μας και να σκεφτόμαστε τον διπλανό μας. Μας κάνουν να θέλουμε να βοηθήσουμε τους γύρω μας. Και αποτελούν τη λύση στα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα.
Αν η ευεξία, η αυτοβελτίωση και η αποδοτικότητα προσπαθούν να αφυπνίσουν τον εαυτό μας και να τον κάνουν καλύτερο σε κάθε τομέα, ο σκοπός προσπαθεί να αφυπνίσει την ανθρωπότητα.
Βρισκόμαστε στα μέσα μίας κρίσης, οικονομικής, περιβαλλοντικής και κοινωνικής. Και δυστυχώς δεν έχουμε την πολυτέλεια και τον χρόνο να περιμένουμε κάποιον να μας βγάλει από αυτήν. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε στον καθρέφτη και να συνειδητοποιήσουμε πως εμείς μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά, τόσο στην δική μας κοινωνία όσο και στις υπόλοιπες. Εμείς μπορούμε να επιφέρουμε την αλλαγή.
Ο εθελοντισμός είναι ο μοναδικός τρόπος που εμείς ως άνθρωποι μπορούμε να κάνουμε την διαφορά στις ζωές εκατομμυρίων παιδιών που στερούνται στέγης και τροφής ή είναι θύματα βίας.
Αν αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο σημαντική η προσφορά, η απάντηση είναι πολύ απλή: γιατί τα οφέλη της είναι αμφίδρομα. Όταν η κόρη μου, Ιζαμπέλλα, ήταν 5 ετών και μέναμε στην Washington, περάσαμε μία ημέρα ως εθελοντές στο “Children of Mine”, ένα Κέντρο για παιδιά σε ανάγκη, στην Anacostia. Την προηγούμενη ημέρα γιορτάζαμε τα πέμπτα γενέθλια της Ιζαμπέλλα με μία ιδιαίτερη τούρτα, δώρα, μπαλόνια και ένα μεγάλο πάρτι. Συμπωματικά την ίδια ημέρα είχε τα πέμπτα του γενέθλια και ένα από τα παιδιά της οργάνωσης. Το κορίτσι γιόρτασε τα γενέθλιά του με ένα μπισκότο και ένα κεράκι. Το μπισκότο εκτός από την τούρτα της ήταν και το μοναδικό της δώρο. Θυμάμαι ακόμα τα δάκρυα στα μάτια της κόρης μου. Κάτι την έκανε να αισθανθεί έτσι, κάτι που εγώ δεν της είχα διδάξει. Επιστρέφοντας στο σπίτι, η Ιζαμπέλλα έτρεξε το δωμάτιό της, μάζεψε όλα τα δώρα από το πάρτι της και μου είπε ότι ήθελε να τα χαρίσει στο κορίτσι της οργάνωσης. Ήταν μία πολύ σημαντική στιγμή για την κόρη μου που πάντα θα κουβαλάει μέσα της.
Ζω για τη στιγμή που οι οικογένειες θα κάνουν τον εθελοντισμό μέρος της ζωής τους και που όταν αναρωτιούνται τι θα κάνουν το Σαββατοκύριακο, ο εθελοντισμός θα είναι μία από τις επιλογές τους. Να είναι κάτι φυσικό και όχι κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Να είναι μέρος της ζωής μας. Κάτι που απλά κάνουμε και μας ενώνει μεταξύ μας. Ο εθελοντισμός είναι ο μοναδικός τρόπος που εμείς ως άνθρωποι μπορούμε να κάνουμε την διαφορά στις ζωές εκατομμυρίων παιδιών που στερούνται στέγης και τροφής ή είναι θύματα βίας. Γιατί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να παραμένουμε απαθείς. Η στήριξη και η προσφορά θα πρέπει να γίνει κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Η προσφορά αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ευημερία των κοινωνιών.
Με την προσφορά μπορούμε να κάνουμε το ανέφικτο εφικτό. Και είναι ο μόνος τρόπος να καταπολεμήσουμε την απληστία και τον ναρκισσισμό που μας περιβάλλει. Η προσφορά αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ευημερία των κοινωνιών. Τα καλά νέα είναι ότι όπως υποστηρίζει έρευνα του 2012 που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin, “η συμπόνοια και ο οίκτος αποτελούν χαρακτηριστικά που μπορούν να καλλιεργηθούν”. Αν δίναμε σε αυτά τα ευρήματα την απαιτούμενη σημασία, ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, ο τρόπος που ζούμε και επιλύουμε σημαντικά προβλήματα θα ήταν διαφορετικός.
Οι αποδείξεις για την δύναμη της προσφοράς βρίσκονται γύρω μας. Στον απόηχο της οικονομικής κρίσης του 2008, είδαμε άτομα που έχασαν τις δουλειές τους να κάνουν μία αλλαγή πορείας και να αρχίσουν να προσφέρουν και να βοηθούν όποιους έχουν ανάγκη. Για παράδειγμα, στην Philadelphia ο Cheryl Jacobs, δικηγόρος που απολύθηκε από μία τεράστια δικηγορική εταιρία, ξεκίνησε να παρέχει νομικές συμβουλές σε άτομα που κινδύνευαν να χάσουν το σπίτι τους. Συνεπώς η έννοια της προσφοράς δεν αφορά μόνο σε ξενώνες αστέγων και τράπεζες τροφίμων. Αφορά στο να παρέχεις οποιαδήποτε από τις δυνατότητες και τα ταλέντα σου σε κάποιον που έχει ανάγκη. Και αυτό μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο που έχει χάσει την δουλειά του να ξαναφτιάξει την ζωή του. Και να αποκτήσει ξανά αυτοπεποίθηση και ελπίδα.
Όσο απαραίτητα είναι τα χρήματα, το φαγητό και τα υλικά αγαθά για κάποιον που παλεύει να σταθεί στα πόδια του, άλλο τόσο απαραίτητο είναι να αισθανθεί πως κάποιος τον νοιάζεται.
Όταν μία φίλη μου από το Los Angeles έχασε την δουλειά της λόγω της οικονομικής κρίσης, της πρότεινα ενόσω αναζητούσε μία άλλη δουλειά να ασχοληθεί με τον εθελοντισμό. Της πρότεινα να την φέρω σε επαφή με έναν οργανισμό που προσέφερε επιμόρφωση και προγράμματα ευεξίας σε νέους. Εκείνη πίστεψε πως απλά δεν καταλάβαινα την δύσκολη θέση στην οποία βρισκόταν. Της ζήτησα να με εμπιστευτεί και να αφιερώσει λίγο από τον χρόνο της. Με άκουσε και το έκανε. Τι συνειδητοποίησε; Πως όσο απαραίτητα είναι τα χρήματα, το φαγητό και τα υλικά αγαθά για κάποιον που παλεύει να σταθεί στα πόδια του, άλλο τόσο απαραίτητο είναι να αισθανθεί πως κάποιος νοιάζεται. Και πως όσο διαφορετικές και αν είναι οι ζωές όλων μας, με κάποιο τρόπο ενώνονται.
Όπως πολύ σωστά γράφει ο Pablo Neruda, “η αγάπη όσων αγαπάμε είναι μία φωτιά που θρέφει την ζωή μας. Όμως η στοργή που προέρχεται από άτομα άγνωστα σε εμάς, είναι πολύ πιο σημαντική γιατί διευρύνει τα όρια της ύπαρξής μας και ενώνει όλα τα όντα”. Και αυτό ακριβώς κάνουμε όταν προσφέρουμε. Διευρύνουμε τα όρια της ύπαρξής μας και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Με την προσφορά διευρύνουμε τα όρια της ύπαρξής μας και γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.
Πηγή: www.thriveglobal.gr της Arianna Huffington, ιδρύτρια του Thrive Global
