Ο φόβος είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του καθενός. Είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου, μια αντίδραση μπροστά σε ένα πραγματικό ή πλασματικό κίνδυνο. Μπορεί να είναι μια στιγμιαία αντίδρασή μας σε κάτι που γίνεται στο παρόν. Μπορεί όμως η συναισθηματική κατάσταση του φόβου να συνεχίσει να υφίσταται και χωρίς να υπάρχει πραγματικό ερέθισμα. Τότε είναι που ο φόβος μετατρέπεται σε φοβία. Και αυτό ακριβώς το γεγονός μας στερεί την ικανότητα να ζούμε φυσιολογικά. Η ζωή μας δεν κυλά ομαλά γιατί φοβόμαστε τι θα συμβεί στο μέλλον και ποιο το αποτέλεσμα των επιλογών μας. Γιατί όμως επιλέγουμε να ζήσουμε τους φόβους μας και όχι τη ζωή μας; Πως θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε αυτό το συναισθηματικό εμπόδιο; Τι θα γίνει αν το βάλουμε σαν στόχο και υπενθυμίζουμε συνεχώς στον εαυτό μας «Σήμερα επιλέγω να ζήσω τη ζωή μου και όχι τους φόβους μου»;
Κάνεις δεν είναι άτρωτος. Όλοι φοβόμαστε έστω και κάτι μικρό. Ο φόβος αποτελεί μεγάλο ανασταλτικό παράγοντα για την πορεία μας στο μέλλον. Είναι κάτι σαν φυλακή για όλους μας και δεν μας αφήνει να πράξουμε ελεύθερα, να επιλέξουμε ότι θέλουμε, να ζήσουμε τη ζωή μας όπως ακριβώς επιθυμούμε. Και αυτό γιατί φοβόμαστε πολλά. Φοβόμαστε για την σωματική και ψυχική υγεία τη δική μας και αυτών που αγαπάμε. Φοβόμαστε την κριτική, την απόρριψη, τις λανθασμένες επιλογές μας, το αποτέλεσμα αυτών. Φοβόμαστε την απώλεια, την αποτυχία ακόμη και την επιτυχία, την αποδοχή από τους άλλους και την αγάπη. Γιατί όμως το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Γιατί να ζούμε τους φόβους μας και όχι τη ζωή που επιθυμούμε, τις επιλογές μας οποίες και αν είναι αυτές; Γιατί να φοβόμαστε τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον;
Κάνεις δεν μπορεί να γνωρίζει τι έρχεται στο μέλλον. Αυτά που φοβόμαστε μπορεί να συμβούν αλλά μπορεί και να μην έρθουν ποτέ. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι η προσπάθειά μας να ζήσουμε αυτά που ονειρευόμαστε και να διαχειριζόμαστε με τον τρόπο μας ό,τι έρχεται στη ζωή μας. Μόνο αν ζήσουμε τη ζωή μας ουσιαστικά θα καταλάβουμε το νόημά της, τα μαθήματα που μας δίνει. Πρέπει να απολαμβάνουμε το παρόν και τις μικρές χαρές της καθημερινότητας, να σχεδιάζουμε το μέλλον και τις κινήσεις μας για να πετύχουμε τους στόχους μας. Να δρούμε ελεύθεροι. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε. Αν δεν συμβεί αυτό που θέλουμε θα γίνει κάτι άλλο. Μόνο έτσι θα βιώσουμε την ψυχική ολοκλήρωση, τη δημιουργία, τη χαρά να ρισκάρουμε στη ζωή μας και να προσπαθούμε για το καλύτερο. Αν δεν ζήσουμε τη ζωή μας και απλά την παρατηρούμε κλεισμένοι στους φόβους μας πως περιμένουμε να νιώσουμε ευτυχισμένοι;
Η επιλογή λοιπόν είναι δική μας. Μπορούμε να ζήσουμε στην ανασφάλεια και την αμφιβολία που μας προκαλούν οι φόβοι ή μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας όπως τη σχεδιάζουμε εμείς οι ίδιοι χωρίς να φοβόμαστε ότι θα συμβεί κάτι. Δεν είναι εύκολο να απαλλαγούμε από τους φόβους αλλά αξίζει τον κόπο μια προσπάθεια. Η ζωή μας δίνει πάντα ευκαιρίες όταν εμείς προσπαθούμε. Ας μην τις αφήσουμε να πάνε χαμένες και ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας να ζήσει και όχι να φοβάται.
της Μαρία Παπαλεξοπούλου
