‘’Σήμερα επιλέγω να αφήσω έξω το άγχος από τη ζωή μου.’’
Ήταν μία Παρασκευή βράδυ που κάποιος με κοίταξε στα μάτια και μου είπε «χάνεις τη στιγμή». Από εκείνο το βράδυ λοιπόν έγινε η φωνή της συνειδήσεώς μου γιατί κατάλαβα πόσο δίκιο είχε. Μου επισήμανε πως εγώ η ίδια επιλέγω να αφήσω τον παράγοντα άγχος να κυριεύει τη ζωή μου και με προκάλεσε να κάνω κάτι. Να επιλέξω μία μέρα στην οποία θα αφήσω έξω το άγχος από τη ζωή μου. Μια μέρα μόνο. Και αυτό λοιπόν προσπάθησα να κάνω. Εκεί συνειδητοποίησα πως εγώ η ίδια είχα επιτρέψει στο άγχος που με καταβάλει να σκεπάζει την καθημερινότητα μου σαν ένα αόρατο πέπλο.
Αγχωνόμαστε για πράγματα που μπορεί να συμβούν στο μέλλον σε όλους τους τομείς της ζωής μας (επαγγελματικά, προσωπικά), αγχωνόμαστε για πράγματα που θέλουμε πολύ και που μπορεί να μην έρθουν ποτέ. Αγχωνόμαστε αν οι τωρινές μας πράξεις είναι σωστές και τι θα φέρουν αύριο. Κι έτσι ξεφεύγει το μυαλό μας. Και αυτή η αμφιβολία που δημιουργεί το άγχος δεν αφήνει κανένα περιθώριο στο τώρα. Στη στιγμή που ζούμε όταν σκεφτόμαστε όλα αυτά.
Αυτό λοιπόν προσπάθησα να κάνω αυτή την ημέρα. Να διώξω την αμφιβολία και το άγχος από το μυαλό μου και να ζήσω τη χαρά της στιγμής. Μπορεί να μην τα κατάφερα καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας αλλά τις στιγμές που όντως απέβαλα το άγχος από μέσα μου ένιωσα μια λύτρωση ψυχής, μία ελευθερία πνεύματος και ένα τεράστιο βάρος να με εγκαταλείπει και να δίνει τη θέση του στη γαλήνη. Από εκείνη την ημέρα λοιπόν συχνά βάζω στον εαυτό μου μία υπενθύμιση. «Σήμερα επιλέγω να αφήσω το άγχος έξω από τη ζωή μου». Γιατί το άγχος αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στις σκέψεις και τα όνειρά μας. Και εμείς τα χρειαζόμαστε αυτά ως δύναμη ενεργοποίησης για να δημιουργήσουμε. Γιατί το άγχος μας στερεί τη χαρά της στιγμής. Και η ομορφιά της ζωής κρύβεται στις καθημερινές στιγμές. Το οφείλουμε στον εαυτό μας να τις ζήσουμε και να μην τις παρατηρούμε απλά.
Χαλαρά…..Χωρίς άγχος λοιπόν….
( ΣΤΟ ΓΙΩΡΓΟ…που με βοήθησε να αντιμετωπίσω το δικό μου άγχος)
της Μαρίας Παπαλεξοπούλου
