Χθες μπορεί τα πράγματα να μην μου πήγαν όπως ακριβώς τα ήθελα. Σήμερα μπορεί να μην με περιμένει η πιο εύκολη μέρα. Χθες μπορεί να με πλήγωσε κάποιος και σήμερα μπορεί να πληγώσω εγώ κάποιον. Για το χθες μάλλον δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Για το σήμερα όμως μπορώ. Γι’ αυτό σήμερα επιλέγω να ξεκινήσω την ημέρα μου με αγάπη αντί για πόνο. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να αγαπήσω τον ίδιο μου τον πόνο και ότι τον προκαλεί. Κάθε πόνος, όποιας μορφής κι αν είναι, όταν τον ποτίζουμε με αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα θεριεύει και επισκιάζει κάθε άλλη σκέψη ή επιθυμία.
Αγαπώ τον πόνο μου δε σημαίνει μου αρέσει να πονάω. Σημαίνει αποδέχομαι την ύπαρξη του και του δίνω στη ζωή μου τον χώρο και τον χρόνο που πραγματικά χρειάζεται για να εκτονωθεί. Αγαπώ τον πόνο μου και ότι τον προκαλεί δεν σημαίνει παράδοση και υποταγή. Σημαίνει τον γνωρίζω καλύτερα, κατανοώ την φύση του και τα πραγματικά του αίτια για να μπορώ να τον αντιμετωπίσω αποτελεσματικότερα. Αγαπώ τον πόνο μου δε σημαίνει μένω μαζί του από συνήθεια. Σημαίνει βρίσκω τη δύναμη να αλλάξω αυτά που μπορώ, αποδέχομαι συνειδητά εκείνα που δεν μπορούν να αλλάξουν και τελικά, επιλέγω πως θέλω να ζω την κάθε μου μέρα.
Σκέψου ότι έχεις δύο συγκάτοικους. Τον Πόνο και την Αγάπη. Ποιος θα μείνει περισσότερο καιρό;
Εκείνος που περνάει καλύτερα μαζί σου…
Άραγε εμείς τί “συγκάτοικοι” είμαστε για τους γύρω μας, αλλά κυρίως, για τον εαυτό μας;
Της Μαρίας Παπαλεξοπούλου
