Επικοινωνία και αλληλοκατανόηση στην οικογένεια

Υπάρχει μια σιωπή που πονάει πιο πολύ απ’ τον θυμό. Είναι η σιωπή που απλώνεται όταν δύο άνθρωποι ζουν μαζί αλλά έχουν σταματήσει να ακούγονται. Όταν η επικοινωνία έχει περιοριστεί σε “θα αργήσω”, “πέρασε τα παιδιά” και “πλήρωσες τον λογαριασμό;” Κι όμως, η ψυχή ζητά κάτι άλλο. Ζητά ακούσματα και βλέμματα που δεν βιάζονται.

Στην οικογένεια, η επικοινωνία δεν είναι απλώς ανταλλαγή λέξεων. Είναι ο τρόπος που επιβεβαιώνουμε καθημερινά ότι βλέπουμε και σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Και χωρίς αυτή, οι δεσμοί δεν σπάνε απαραίτητα με ένταση — αλλά σιγά σιγά, αθόρυβα.

Το πρώτο βήμα είναι να θέλουμε να καταλάβουμε — όχι να απαντήσουμε

Πόσες φορές ακούμε κάτι και, πριν καν τελειώσει ο άλλος, σκεφτόμαστε τι θα απαντήσουμε; Αυτή η βιασύνη δεν επιτρέπει να “χωρέσει” μέσα μας ο λόγος του άλλου. Η αληθινή επικοινωνία απαιτεί παρουσία χωρίς βιασύνη.

Μπορεί να ξεκινήσει με μια απλή φράση: “Θέλω να σε ακούσω. Όχι για να σε διορθώσω, αλλά για να σε καταλάβω.”

Η κατανόηση ξεκινά όταν αποδεχόμαστε πως δεν έχουμε πάντα δίκιο

Στην οικογένεια, όλοι φέρουμε τον δικό μας τρόπο, τον δικό μας ρυθμό, τις δικές μας ευαισθησίες. Όταν επιμένουμε να βλέπουμε τα πάντα μόνο από τη δική μας πλευρά, χάνουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε πραγματικά τους ανθρώπους μας.

Η κατανόηση δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε πάντα. Σημαίνει ότι σέβομαι τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο, ακόμα κι αν διαφέρει από τον δικό μου.

Ο τόνος της φωνής είναι πιο δυνατός απ’ τα λόγια

Πολλές φορές, αυτό που πονάει δεν είναι το “τι” είπαμε, αλλά το “πώς” το είπαμε. Ένας τόνος ειρωνείας, μια φράση απότομα κοφτή, μια απάντηση χωρίς βλέμμα, μπορούν να πληγώσουν πολύ περισσότερο από μια απλή διαφωνία.

Αν θέλουμε να καλλιεργήσουμε αλληλοκατανόηση, χρειάζεται να θυμόμαστε ότι ο σεβασμός δεν είναι κάτι που διεκδικείται — είναι κάτι που δίνεται πρώτα.

Οι σχέσεις θεραπεύονται όταν νιώθουμε πως μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς φόβο

Σε κάθε σπίτι, πρέπει να υπάρχει χώρος για τις δύσκολες συζητήσεις. Να μπορεί κάποιος να πει “δεν είμαι καλά” χωρίς να κριθεί. Να παραδεχτεί “σε πλήγωσα” χωρίς να αμυνθεί. Να ζητήσει “σε παρακαλώ, άκουσέ με” χωρίς να νιώσει ότι παρακαλά.

Η οικογένεια γίνεται ισχυρή όταν τα μέλη της ξέρουν πως έχουν φωνή — και πως αυτή η φωνή θα ακουστεί.

Και κάπου εκεί, ξαναγεννιέται η εμπιστοσύνη

Όταν οι λέξεις ξαναβρίσκουν τον δρόμο τους, όταν δεν αποφεύγουμε τα δύσκολα, όταν το “θέλω να σε καταλάβω” γίνει τρόπος ζωής, τότε η οικογένεια δεν είναι απλώς ένας κοινός χώρος.

Είναι μια ανοιχτή αγκαλιά, όπου ο καθένας μπορεί να είναι ο εαυτός του — χωρίς να φοβάται ότι θα χαθεί μέσα στην παρεξήγηση ή στην αποδοκιμασία.

Και αυτό, τελικά, είναι η μεγαλύτερη μορφή αγάπης: να βλέπουμε και να μας βλέπουν, με αλήθεια και αποδοχή.

🎯 Θέλεις να Μάθεις Περισσότερα;

Αν ναι, μπορείς να ακούσεις τη βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή (09-04-2025), “Μιλάμε για Σένα”, στις 20:00, από το neo 103,3 fm, με τίτλο “Επικοινωνία και αλληλοκατανόηση στην οικογένεια” ή να επισκεφθείς το αρχείο ραδιοφωνικών εκπομπών στο www.delikostas.gr (αναζητήστε την 89η εκπομπή)

 Γιώργος Δεληκώστας, Mentor/L&B Coach

Share this: